"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κρεμάστρα όλο χάρη και τσαχπινιά"

Είχε έλθει με τα χειμωνιάτικα από το καθαριστήριο.  Δεν ήθελα λοιπόν να την πετάξω κι εκείνη το καταλάβαινε!!!  Κάθε φορά που άνοιγα την ντουλάπα μου την έβλεπα μπροστά μου.  Τη λυπόμουν τη καημενούλα, έτσι αδυνατούλα και γυμνή που την έβλεπα να κρέμεται.  Απ΄την άλλη την ένιωθα να μου φωνάζει  ψιθυριστά !! "Λυπήσουμε σε παρακαλώ και ντύσε με την καημενούλα" μου έλεγε κάθε φορά.  "Αργότερα, έχω δουλειά τώρα" της απαντούσα βιαστικά για να την αποφύγω.  Βέβαια τι θα μου κόστιζε να βάλω πάνω της ένα πουκάμισο.......το πολύ πολύ να το ξανασιδέρωνα!!!!   Και την άφηνα να πλαντάζει στο κλάμα.

Πέρασε λίγος καιρός, το κρύο δυνάμωσε, φορέσαμε κι εμείς τα πιο ζεστά ρούχα και η κρεμάστρα κρεμόταν ακόμη γυμνή και καχεκτική  στη ντουλάπα.   Το ψιθύρισμά της τώρα είχε μετατραπεί σε κραυγή απόγνωσης και απελπισίας.  "Τι θα γίνει επιτέλους με μένα, θα πάρω κάποτε σειρά"  φώναζε και χτυπιόταν.  Φοβήθηκα μη μου πάθει τίποτα κι έχω και τύψεις. Έτσι αποφάσισα να την αποζημιώσω για τα καλά.   "Όχι καλή μου, δε θα σου φορέσω ρούχα" της είπα χαρούμενα "κοσμήματα και στολίδια θα σου βάλω".  Κάπου εκεί στην άκρη ήταν τα γούρια που έφτιαχνα εκείνες τις μέρες.  "Να την βάλουμε την κακομοίρα στην παρέα μας"  τα ρώτησα.  Κι αυτά άρχισαν τα κουδουνίσματα, τις χαρούλες, και τα γέλια.   

Πήρα το πιο φανταχτερό γούρι  και το κρέμασα πάνω της, της έδεσα φιόγκους με τις πιο λαμπερές κορδέλες, της φόρεσα κουδουνάκια  και πάνω πάνω στην κορυφή της φόρεσα για καπέλο ένα μεγάλο 2012. 

Πω πω πω χαρά!!!!  Γέμισε το εργαστήρι μου χάχανα!!!   Τότε άρχισαν τα τραγούδια.........όλοι μαζί, πέτρες, κορδόνια, κουδουνάκια, κορδέλες, μέταλλα, στολίδια κι εγώ μπήκαμε σ΄ένα χαρούμενο χορό που κράτησε ώρες!!!!

"Θα ΄σαι το δικό μου γούρι για το 2012" της είπα γλυκά και βλέποντάς την έτσι στολισμένη την καμάρωσα!!  Μου χαμογέλασε γλυκά, κουνώντας τα κουδουνάκια της και έτσι.............έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα!!!!

Την φωτογράφισα και την έβαλα στην εξώπορτα!!!  Θα μείνει εκεί για όλο το χρόνο για να μου θυμίζει   πόσο όμορφα πέρασα όσο την στόλιζα!!!

Μπήκαμε πια φίλες μου στην περίοδο που θα πρέπει κάτι να κάνουμε, κόντρα σε όσα κακά συμβαίνουν γύρω μας, για να αλλάξει η διάθεσή μας και να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο πνεύμα των γιορτών.  Από σήμερα λοιπόν, ας κάνουμε ότι μπορούμε για να δώσουμε μια νότα χαράς και αισιοδοξίας με όποιον τρόπο μπορεί κάθε μια μας!!!

Σημείωση :  Η ανάρτηση αυτή είναι η δική μου απάντηση στο κάλεσμα/παιχνίδι της καλής φίλης Ρένας.