"Tο παραμύθι της ΑΥΡΑΣ"

Ήταν μια κρύα νύχτα του Φλεβάρη.  Έξω το χιόνι έπεφτε πυκνό και αγκάλιαζε κάθε τι που έβρισκε μπροστά του. Εκεί σε μια μικρή και όμορφη πόλη του Βορρά, εκείνη τη χιονισμένη νύχτα,  ήλθε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Ήλθε και γέμισε χαρά όλη την οικογένεια.  Ήταν το τέταρτο στη σειρά παιδί τους και το τρίτο κορίτσι.  Η μανούλα του το κρατούσε απαλά στην αγκαλιά της και  του έδινε με όλη της την ψυχή την αγάπη της. Ήταν το στερνοπούλι της όπως το έλεγε. Ευχόταν γι΄αυτό το μικρό σπλάχνο της  τόσα πολλά. Να ΄ναι  προ πάντων γερό, να ΄χει στη ζωή του τύχη και να ΄ναι γεμάτο χάρες κι αρετές. Έκλεισε τα μάτια της και παρακάλεσε την Παναγιά να΄ναι πάντα κοντά του, να του δίνει δύναμη και υπομονή και να το προστατεύει από κάθε τι κακό στη ζωή του. Να μπορεί να φανεί χρήσιμο στον κόσμο που ήλθε και να προσφέρει με όποιον τρόπο αυτό μπορεί στον διπλανό του. Κι  ύστερα του έδωσε ένα ζεστό φιλί, το ακούμπησε στην κούνια του να κοιμηθεί κι έγειρε κι αυτή κουρασμένη στο μαξιλάρι της. 

Ξαφνικά το μικρό δωμάτιο του Νοσοκομείου γέμισε φως.  Ένα φως που την έκανε να σαστίσει.  Κατά βάθος όμως ένιωθε μια γλυκιά ανατριχίλα, ένα όμορφο και γλυκό συναίσθημα.  Στράφηκε αμέσως στην κούνια που είχε αφήσει το βρέφος της. Ένα μικρό αγγελούδι χόρευε και τραγουδούσε πάνω από την κούνια.  Το μωρό ήταν ήρεμο και κοιμόταν. Ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο στόλιζε το μικρό προσωπάκι του.   Κάπου κάπου το μικρό αγγελάκι πλησίαζε πιο κοντά στο βρέφος και κάτι ψιθύριζε στο αυτάκι του.  Ναι ναι, του ΄δινε μία μία τις χάρες που τόσο πολύ λαχταρούσε η μανούλα του.  Καλοσύνη, Σύνεση, Εντιμότητα, Φιλευσπλαχνία, Δικαιοσύνη, Δύναμη, Υπομονή, Καρτερικότητα.  Αυτά τα μεγάλα δώρα ήταν τα πρώτα δώρα που πήρε η μικρούλα, ύστερα από την αγάπη των γονιών της.  Τέλος, το μικρό αγγελάκι πετώντας χαμογελαστό δίπλα στο μαξιλάρι της μανούλας, της ζήτησε να φροντίσει ώστε το μικρό της κοριτσάκι να αξιοποιήσει όλες αυτές τις αρετές που δέχθηκε.   Και η μανούλα χαρούμενη αλλά και σαστισμένη ακόμη, του  έδωσε την υπόσχεση : «Θα φροντίσω να μεγαλώσει αυτό το παιδί έχοντας σαν οδηγό όλα αυτά που τόσο απλόχερα του χάρισες!!  Όσο ζω και αναπνέω θα είμαι κοντά του και θα το φροντίζω».  Το μικρό αγγελούδι τότε άρχισε να σιγοτραγουδά ένα τραγούδι που η μελωδία του γέμισε το μικρό δωμάτιο με χρώματα απαλά που έδιναν φως σε κάθε γωνιά του.  Άνοιξε τα φτερά του και πήρε στην αγκαλιά του το μωρό λέγοντάς του :  «Η αγκαλιά μου αυτή είναι το μεγαλύτερο δώρο μου.  Είναι η καλή μου ΑΥΡΑ.  Θα την έχεις πάντα μαζί σου και θα φροντίζεις να την χαρίζεις  όπου βρεθείς».  Μ΄αυτά τα λόγια ο μικρός άγγελος έφυγε αφήνοντας στο δωμάτιο μια γλυκιά ΑΥΡΑ που έκανε την μανούλα να ξυπνήσει ήρεμη και γαλήνια.  Κοίταξε δίπλα της το μωρό της που κοιμόταν και ευχήθηκε το όνειρό της να βγει αληθινό.  Πίστευε βαθιά μέσα της πως το κοριτσάκι της θα ΄χει σ΄όλη της τη ζωή αυτή την καλή αύρα που θα την νιώθει κάθε ένας που θα είναι κοντά της και θα την αγαπά.  Πίστευε επίσης πως θα ΄χει τη δύναμη και  την υπομονή να μεγαλώσει την κορούλα της μ΄όλες αυτές τις αρετές που ο μικρός άγγελος της χάρισε.

Τα χρόνια περνούσαν και  το κοριτσάκι μεγάλωνε κάτω από το αυστηρό αλλά γεμάτο αγάπη βλέμμα των γονιών της.  Η μανούλα της φρόντιζε να κρατά πάντα την υπόσχεσή της.  Της  δίδασκε με τις δικές της πράξεις την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη, την υπομονή, την εντιμότητα,  και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.  Και περνώντας τα χρόνια το μικρό κοριτσάκι έγινε μια κοπέλα γεμάτη χαμόγελο, χαρά και αισιοδοξία!!!  Ήταν η χαρά μέσα στο σπιτικό τους.   Η καλή της ΑΥΡΑ υπήρχε παντού, σε ότι κι αν έκανε, όπου κι αν βρισκόταν. Οι άνθρωποι που την αγαπούσαν το ένιωθαν και μάλιστα επεδίωκαν τη συντροφιά της.   Όμως ήλθαν και δύσκολα χρόνια.  Ο γεμάτος δύναμη και περηφάνια πατέρας τους αρρώστησε και πέθανε.  Άφησε αυτήν την μανούλα μόνη με τα τέσσερα ορφανά της.   Οι ευθύνες που της άφησε όμως την δυνάμωσαν ακόμη πιο πολύ.  Πήρε τη ζωή στα χέρια της και αγωνίστηκε σκληρά.   Η μικρή της κόρη, το στερνοπούλι της, ήταν πάντα κοντά της.  Κολλημένη κυριολεκτικά στο φουστάνι της.  Η μανούλα ήταν γι΄αυτήν το ΠΑΝ.  Χωρίς αυτήν ένιωθε ότι δεν θα υπήρχε ο κόσμος. 

Πέρασαν πολλά χρόνια.  Όλα τα παιδιά της μανούλας μεγάλωσαν, σπούδασαν, αποκαταστάθηκαν, έκαναν τις δικές τους οικογένειες.  Το στερνοπούλι της μεγάλωσε κι αυτό.  Την  είδε να μεγαλώνει να γίνεται, κοπέλα, γυναίκα, σύζυγος, μητέρα.  Ζούσε κοντά της, την  χαιρόταν και την καμάρωνε.  Σ΄όλες τις δυσκολίες έπαιρνε δύναμη απ΄αυτήν.  Βαθιά μέσα της πίστευε ότι αυτό το κορίτσι ήταν ευλογημένο.  Είχε πάρει τόσα δώρα με τη γέννησή του ώστε τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι ικανό να την γονατίσει.  Γιατί η ζωή πραγματικά προσπάθησε να την γονατίσει πολλές φορές.  Όμως πάντα κατάφερνε να στέκεται όρθια, δυνατή, χαμογελαστή και αισιόδοξη!!!  Και αυτήν την χαρά, την αισιοδοξία και την αγάπη της για τη ζωή προσπαθεί συνεχώς να την μεταδίδει στους γύρω της.  Με την γλυκιά ΑΥΡΑ που έχει,  νιώθει ότι ξεπερνά πολλά, δυσκολίες, αδυναμίες, χιλιάδες καθημερινά προβλήματα.